Tekenen tijdens gym

Dit is m'n leerling. Ze zit inmiddels twee jaar bij me in de klas, is onlangs twaalf geworden en volgens haar is dit al haar zevende school.

Ze heeft in ieder geval op veel verschillende plekken gezeten, maar nergens kon ze écht lang blijven. Momenteel heeft ze een paar uurtjes per dag school en daarna is ze thuis, bij mama.

Ze is gediagnosticeerd met autisme, maar heeft vooral veel meegemaakt, waaronder dus veel afwijzingen. Haar vertrouwen in school toen ze bij ons begon leek op een dieptepunt te zijn beland. Geen vertrouwen in anderen, in de wereld, in zichzelf.

Maar ze heeft het nog nooit zo lang ergens volgehouden als inmiddels in onze klas. Onze SO+ klas, met weinig andere kinderen, geen druk en juist ruimte om jezelf te kunnen zijn. Onze SO+ klas, waar intrinsieke motivatie van een leerling ons belangrijkste instrument is. Waar we sturen op zelfregulering.

Ze zegt dat ze me haat, maar ondertussen staat ze veel bij me, loopt met me mee naar de printer en laat me haar tekeningen zien.

Want tekenen is haar lust en haar leven. Dat was het twee jaar geleden ook al, maar toen vlogen met regelmaat gebroken potloden en versnipperd papier door het lokaal. Vergezeld van flink gegil. Maar we hebben haar nooit afgewezen, niet veroordeeld en zijn rustig gebleven.

Een lange adem van twee jaar.

Gymles op donderdag. De gymmeester heeft een zaal vol uitdagende activiteiten klaargezet.

"Wat wil jij graag doen?" vraagt hij aan haar.

"Niets, ik wil naar huis," zegt ze. Zoals ze elke dag zegt.

Maar dan zie ik het whiteboard en vraag aan m'n collega of hij daar stiften voor heeft.

"Oh zéker wel!" zegt hij.

Op de foto zie je hoe zij haar gymles heeft ingevuld. Haar talent. Haar passie.

Ze heeft haar eigen stijl.

In de avond stuur ik de foto naar moeder en ik krijg de reactie terug dat ze het al jammer vond dat ze geen foto had gemaakt. Dus blij met deze. Het mag gedeeld worden, want ze hoopt dat de hele wereld haar tekeningen ziet en dat ze nóg beter wordt.

Ze zit nog negen weken bij me in de klas, voordat ze naar het VSO gaat. Ja ik zal haar gaan missen. Zij mij denk ik niet, want zij gaat verder, haar inmiddels wat meer hoopvolle toekomst tegemoet.